Als je als hypnotiseur of hypnotherapeut aan het werk gaat, merk je dat er nog wel wat hobbeltjes genomen moeten worden. Mensen vinden het eng, weten niet wat ze zich erbij voor moeten stellen en zijn bang dat ze dingen gaan zeggen en doen waar ze geen controle over hebben.
En in dat laatste zit nou precies de ‘bedoeling’ van hypnose. Want vaak zijn we juist de controle over ons eigen brein een beetje kwijtgeraakt. Liever wil je weer aan het roer staan. In plaats van je reptielenbrein dat jou steeds de angstreflex, de ‘bezwaren’ en de slechte gewoonte in stuurt. Bij elke verandering loert ‘gevaar’ waarvoor je gewaarschuwd wordt. En als je steeds naar het reptiel in jou luistert, kies je braaf voor zekerheid in plaats van gevaar. Zo blijf je kiezen voor wat je al kende, blijf je hangen in je slechte gewoonte en ga je geen nieuwe avonturen aan. Blijf je bijvoorbeeld nagelbijten, roken, teveel eten of drinken, lekker down zijn, thuis zitten of als een kip zonder kop rondlopen in alle drukte om je heen. Dus hoewel sommige mensen zich al als een kip gedragen, ze zijn toch bang dat ze onder hypnose als een kip gaan kakelen.
“Pippi is de reframer pur sang”
Kijk, Pippi snapte dit principe heel goed. Zij wist dat wij allemaal datzelfde angstige breintje hebben dat ons bijvoorkeur klein en keurig in ons hokje houdt. Want zeg als volwassene maar eens dat je het kunt, ook al heb je het nog nooit gedaan. En durf daar maar eens op te vertrouwen. Er zijn maar weinig (jong)volwassenen die dat ‘van nature’ nog geloven. En doen. We hebben geleerd dat we het in principe niet kunnen, dat we niet goed genoeg zijn om het te doen en dat we altijd eerst héél hard moeten werken om te bereiken wat we willen. Tot we er overspannen en gestrest van zijn of met een burn-out thuis zitten.
“Maak toch niet zoveel bezwaren”
Toen we klein waren luisterden we nog echt naar Pippi. Althans ik wel, want ik ben met haar opgegroeid. Pippi vertrouwde er wel op dat ze iets kon, juist omdat ze het nog nooit had gedaan. Daarmee was ze de reframer pur sang, want ze zei precies het tegenovergestelde van wat veel mensen denken. ‘Zelfs al heb ik het heel vaak gedaan, ik denk toch dat ik het niet kan.’ En wanneer Annika weer eens allerlei beren op de weg ziet en niet gelooft dat je kunt vliegen met een bed of een bende zeerovers om de tuin kunt leiden met een slimme oplossing, roept Pippi op het juiste moment ‘MAAK TOCH NIET ZOVEEL BEZWAREN’. Of ze laat je plotseling schrikken, waarna je je probleem bent vergeten. Ze doet ook iets raars met cijfers, waardoor je op het verkeerde been wordt gezet. Allemaal strategieën die je als hypnotiseur gebruikt om cliënten uit hun (denk)patronen los te trekken. Om vervolgens een flinke portie bekrachtigende suggesties te geven. Natuurlijk kun je het wel. Vanaf vandaag ga je het ook doen. Meer en meer, elke dag beter en beter. En WOW, je hoeft niet alles goed te kunnen. Pippi lacht vrolijk om al haar fouten. Ze heeft iets geprobeerd en het werkt niet. Dan probeert ze gewoon iets anders.
Zo jong als Pippi was, ze kende precies de gevaren van haar reptielenbrein. En met zelfhypnose en alle bekrachtigende woorden en zinnen die ze daarbij gebruikte, manoeuvreerde ze daar kunstig omheen. Geen wonder dat kinderen én volwassenen gehypnotiseerd naar elke film keken. Tot op de dag van vandaag. Want ondanks de bijna infantiele special effects uit de jaren 70, geloven we haar. Omdat we haar ‘willen’ geloven. Zij leert ons dat we goed zijn zoals we zijn en dat we fouten mogen maken. Zij laat ons zien wat MOED is. Ook al ben je weleens eenzaam of een beetje bang, je vertelt jezelf gewoon een ander verhaaltje. En ze zegt wat wij op cruciale momenten eigenlijk ook zouden willen zeggen. God, wat laten we ons graag door haar hypnotiseren.
Dus is hypnose eng, vreemd of gevaarlijk? Ik zou zeggen, net zo eng, vreemd en gevaarlijk als het beleven van Pippi op Taka Tuka land.
Comentários